ท่องเที่ยวต่างประเทศ [32]

หลาย ๆ ท่านคงเบื่อญี่ปุ่นกันแล้ว ผมเลยจะพาไปเที่ยวที่อื่น แต่ก็ไม่ไกลจากญี่ปุ่นครับ นั่นคือที่ ประเทศเกาหลีใต้ ครับ

เกาหลี ที่เที่ยว ที่กิน ตอนที่ 1
กินปลาหมึกผัดเผ็ด 

นี่เป็นครั้งที่ 3 ในชีวิตของผมที่ได้ไป สาธารณรัฐเกาหลี (Republic of Korea) หรือ เกาหลีใต้ หรือที่เรียกกันทั่วไปสั้น ๆ ว่า เกาหลี แต่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มีโอกาสไป โซล (Seoul) อ่านแล้วก็ดูน่าสงสารมั้ยครับ ไปเกาหลีแต่ไม่ได้ไปเมืองหลวงสักที ได้ไปแต่ที่ ปูซาน (Busan) ตลอดเลย

 

 

คราวนี้เลยเป็นครั้งที่จัดเต็ม ได้มีโอกาสลั้นลาในโซลสักที เมียงดง ฮงแด หน้าตาจะเป็นยังไงน้าาาาาาา 😙
ซึ่งก่อนไปก็มีคนเตือนเรื่องตรวจคนเข้าเมืองมาเยอะ สงสัยผมจะหน้าเหมือนโจรหรือเปล่า ผมก็ตาม ๆ ชาวคณะไป ต่อคิวไปเรื่อย ๆ

หลังจากที่เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง ร่อน passport ส่งคืนผม ฟิ้วววววว…ววว
คิดในใจ รอดแล้วเว้ยยยยย ก็ผ่านฉลุยนี่หว่า จริง ๆ แล้วก็อย่าจิตตกไปเหมือนผมครับ

รับกระเป๋าเรียบร้อย เราก็ทำการขึ้นรถเพื่อเข้าเมืองครับ ก่อนอื่นเราต้องไปซื้อ บัตร  T-Money ซึ่งเป็นบัตรเติมเงิน คล้ายกับบัตร Rabbit บ้านเราที่ใช้กับรถไฟฟ้าเลยครับ แต่บัตรนี้สามารถใช้ได้กับรถไฟใต้ดิน…รถประจำทาง…Taxi หาซื้อก็ง่ายครับ ตามร้านสะดวกซื้อทั่วไป เช่นพวก 7-eleven, Mini Stop หรือง่าย ๆ คือมองหาสัญลักษณ์ T-Money หรือ Cashbee ที่หน้าร้าน แต่ละร้านก็จะมีลายหน้าบัตรน่ารัก ๆ แตกต่างกันไปครับ หลังจากนั้นก็เติมเงินลงไปครับ สัก 30,000 วอนก็ได้ครับ ผมซื้อที่ สนามบินอินชอน (Incheon International Airport) เลยครับ

 

 

 

จากนั้นชาวคณะของเราก็ไปที่พักกันก่อนครับ ผู้นำทัวร์เลือกเป็นบ้านพักแถว ฮงแด (Hongdae) ครับ จากสนามบินประมาณชั่วโมงครึ่ง เก็บกระเป๋าแวะพักสักเล็กน้อย ก่อนจะออกไปเดินเล่น

 

 

เราออกจากบ้านพักประมาณ 10 โมง ไปเดินเที่ยวสักเล็กน้อย ก่อนจะพาไปกิน ปลาหมึกผัดเผ็ด ร้านดัง
ทำไมผมถึงบอกเป็นร้านดัง เพราะร้านนี้คนไทยรู้จักกันดีเลยครับ ต้องไปลองสักหน่อยว่าอร่อยจริงมั้ย ซึ่งร้านนั้นก็คือ Hong’s Jjukkumi อ่านว่า ฮงซึจุกกุมิ น่าจะประมาณนี้ครับ ถามว่าผมอ่านออกเองมั้ย ไม่ครับ ผมก็ถามน้องที่พาไปกินเอาครับ

ร้านนี้ไปไม่ยากครับ จากรถไฟใต้ดิน Hongik University Station ให้ออกทางออก 8 เลี้ยวขวาแรก เข้าซอย (ปากซอยเป็น Seven Springs) ตรงไปเรื่อย ๆ จะเจอวงเวียน วนวงเวียนเลี้ยวซ้ายแรกไปตามถนน จะเจอร้านอยู่ขวามือครับ

 

 

เจอร้านแล้วก็เข้าไปเลยครับ คิวจะมากน้อยนั้นแล้วแต่ดวง ผมไปตั้งแต่ร้านเปิด  (ร้านเปิด 11.30 – 04.00 น. ครับ) เลยยังไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่
เข้ามาแล้วก็เริ่มสั่งกันเลย
รายการอาหารหลัก ๆ ก็จะประมาณนี้ครับ
ปลาหมึก ล้วน ๆ  👉 12,ooo วอน / คน
ปลาหมึก + หมูสามชั้น  👉 13,000 วอน / คน
ปลาหมึก + กุ้ง  👉 14,000 วอน / คน
ปลาหมึก + เนื้อวัว  👉 14,000 วอน / คน
ราคานี้จะรวมข้าวผัดที่จะเสิร์ฟตอนท้ายแล้วนะครับ แถมยังรวมเครื่องเคียงต่าง ๆ ด้วยครับ

 

 

 

 

พวกเครื่องเคียงก็จะมี ใบงา ถั่วงอก สลัด หัวไชเท้าดอง สามารถไปลุกเดินไปตักได้เรื่อย ๆ เลยครับ
ผมนี่นับถือเกาหลีจริง ๆ พวกเครื่องเคียงนี่ผมยกให้เป็นสุดยอดของอาหารเกาหลีเลยครับ กินได้ไม่เบื่อจริง ๆ

 

 

 

ส่วนไอเจ้าปลาหมึกผัดเผ็ดนี่ ผมเป็นคนที่ไม่กินเผ็ดเลยถึงกินเผ็ดน้อยมาก ก็กินได้นะครับ เรื่องความเผ็ดนี่แรก ๆ ไม่ค่อยรู้สึก กินไปกินมา เผ็ดเหมือนกันนะเนี่ย รสชาติก็อร่อยดี เหมาะกินแนมกับเครื่องเคียงมาก ๆ

 

 

ผมว่าซอสนี่แทบจะเป็นซอสประจำของอาหารเกาหลีเลย พอกินร้านอื่นก็จะมีซอสรสชาติประมาณนี้ทุกร้าน จริง ๆ อาจจะเหมือนสูตรผัดกระเพาบ้านเราครับ คล้ายกัน สูตรใครสูตรมัน เค็ม เผ็ด ต่างกันนิดหน่อย

 

 

 

 

พอกินไปเรื่อย ๆ จนเหลือแต่ซอสเข้ม ๆ งวดอยู่ในกระทะ พนักงานก็จะเอาข้าวที่โรยสาหร่ายและต้นหอม ลงมาผัดกับซอสที่เหลือ (หรือถ้าใกล้อิ่มแล้ว เราสามารถเรียกพนักงานมาผัดข้าวได้เลยครับ) แบข้าวให้แบนติดกระทะ ปล่อยให้ความร้อนค่อย ๆ ระอุไปเรื่อย ๆ ซอสจะจับตัวกับข้าว ข้าวจะค่อย ๆ กรอบ คล้าย ๆ ข้าวผัดที่ติดไหม้กระทะ แต่นี่ไม่ไหม้นะครับ จากนั้นก็นำไข่ คล้าย ๆ ไข่กุ้ง แต่สีเป็นสีเนื้ออ่อน ๆ โรยบนข้าวอย่างเยอะ สอบถามได้ความว่า คือ ไข่ปลานัลจี หรือ นัลจีอัล (สำเนียงอาจจะมั่ว ๆ หน่อยนะครับ ผมไม่มีพื้นฐานภาษาเกาหลีเลย)

 

 

 

รอข้าวเข้าทีสักพักก็ลองชิมดูครับ นึกถึงสมัยเด็ก ๆ กินข้าวผัดหรือหมี่ผัด ต้องไปแอบขูดกระทะกินตรงกรอบ ๆ ที่ติดกระทะ แบบนั้นเลยครับ อร่อยดี แถมรู้สึกถึงไข่ปลากรุบ ๆ เล็กน้อย ๆ แทรกอยู่ในข้าวแต่ละคำ ดีมากเลยครับ

 

 

 

แล้วเจอกันใหม่ในตอนที่ 2 นะครับ

สุดท้ายขอฝาก
Facebook: nontdesign
IG: nontdesign
Twitter: nontdesign

ขอบคุณครับ
นนท์