กินอะไรดี ซื้อกินดีกว่า [7] 

พาเที่ยวเชียงใหม่ EP.8 ในตอนนี้ NontDesign ขอพาไปกินอาหารแสนอร่อยมาก ๆ ที่

The Ironwood 

ชื่อ ดิ ไอออนวูด นี้ ฟังครั้งแรกก็ดูว่าจะงง ๆ ว่า ร้านอะไรน้า ขายเฟอร์นิเจอร์หรือเปล่า ไม้ ๆ เหล็ก ๆ ซึ่งก่อนที่ผมจะเห็นร้าน ผมก็เตลิดเปิดเปิงไปถึงภาพยนตร์เรื่อง Into the Woods เพราะชื่อร้านก็ฟังดูลึกลับน่าค้นหาดั่งเทพนิยาย ร้านจะต้องเป็นแนวนั่งกินอาหารใต้ซุ้มไม้ใหญ่แน่ ๆ หรือที่พักที่เป็นแนวเทพนิยายผจญภัย แต่ผมว่าอย่าไปเดามั่วเลยครับ อ่านต่อไปผมรับรองว่าต้องร้อง อ๋อ แน่ ๆ

คำว่า Ironwood เนี่ยนะครับเป็นต้นไม้ชนิดหนึ่ง คือ ต้นบุนนาค ครับ ไม่ต้องตกใจไป น้อยคนที่จะรู้ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือผม ผมจึงทำการนำคำว่า Ironwood ไปให้ google แปลครับ ก็ออกมาตามภาพเลยครับ

คืองี้ครับ เจ้าของสถานที่นี้คือ คุณหยิง – ษุภภภา สนิทวงศ์ เธอมีเชื้อสายของ ตระกูลบุนนาค เยี่ยงนี้เลย อ๋อ เลยใช่มั้ยล่าาาาา จึงเป็นที่มาของชื่อสุดเก๋และมีที่มาที่ไป

สืบเนื่องจากตอนที่แล้วผมได้พาไปเที่ยวที่ สวนพฤกษศาสตร์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ อยู่ในอำเภอแม่ริม
สามารถย้อนกลับไปอ่านที่ http://www.nontdesign.com/chiangmai-7/

ระหว่างทางที่ผมจะกลับเข้าไปที่ตัวเมืองนั้นจะต้องผ่านสถานที่แห่งนี้ซึ่งอยู่ตรงทางขึ้นม่อนแจ่ม แล้วจะพลาดไม่เข้าไปได้เยี่ยงไร

ครั้งแรกที่ผมไปที่ Ironwood ก็ตกใจเล็กน้อยกับทางเข้า ถนนจะเป็นหลุมนิดหน่อย แต่ก็เข้าได้ปลอดภัย ไม่ต้องกังวลครับ เข้าไปตามแผนที่เลย ผมจะลงไว้ให้ตอนท้าย เป็น google map วิ่งตามไปไม่หลงแน่ และเมื่อจอดรถเสร็จ ลงจากรถแบบหิวมาก มองซ้ายขวาไม่เห็นใคร ท่าทางผมดูไม่ได้กินอะไรหลายเพลา คล้ายว่าผมไปบุกรุกบ้านเขา เอาว่ะ เดินตามกลิ่น (กลิ่นอาหารนะครับ) เข้าไปด้านในจนเห็นเรือนกระจก วันที่ผมไปยังเปิดได้ไม่นานครับ (ปัจจุบันน่าจะ 6 เดือนได้)

Ironwood เป็นสถานที่ที่ประกอบไปด้วยบ้านหลักหนึ่งหลังและบ้านน้อย ๆ ที่เปิดเป็นที่พักซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกัน เพื่อต้อนรับนักท่องเที่ยวที่จะได้สัมผัสบรรยากาศที่เงียบ สงบ ละมุนละไมไปด้วยเรื่องราวของศิลปะ แถมได้เย็นใจฉ่ำตัวตลอดเวลาที่ไปพัก เนื่องจากตั้งอยู่ริมห้วย ส่วนการตกแต่งก็เป็นฝีมือของ คุณจำเนียร ทองมา ที่เน้นพื้นที่โล่งผสมผสานกับเฟอร์นิเจอร์เก่าจากฝรั่งเศสบ้าง ร่วมสมัยบ้าง (ซึ่งผมไม่ได้เข้าไปในโซนของที่พักนะครับ สนใจติดต่อได้เลยครับ)

 

 

ซึ่งคุณจำเนียรที่เป็นเพื่อนบ้านที่ดีของคุณหยิง (สตูดิโออยู่ติดกับ Ironwood เลยครับ) เปิดร้านขายขนมหวาน ทำให้ลูกค้าที่มาพักจึงได้กินขนมอร่อย ๆ เสมอ จะขาดก็คืออาหารคาวนี่แหละครับ คุณหยิงจึงชวนคุณพีท  เชฟพีท พิชญ์ ฤทธิ์เกษม สุดยอดเชฟฝีมือดีมาเปิดเป็นร้านอาหารคาว โดยที่ตอนแรกก็จัดโต๊ะอยู่ในบ้านแหละครับ แต่อากาศบ้านเราร้อนจัด จึงทำการย้ายออกมาใต้ต้นลำไยได้ร่มเงาและลมเย็น ๆ แถมยังลำธารอยู่ใกล้ ๆ ตามด้วยเรือนกระจกที่มองก็รู้ว่าเป็นฝีมือใคร คนที่ทำก็คือ คุณวิทย์ แห่ง ลิตเติ้ลทรี (ร้านที่ผมมักจะไปรบกวนขอให้เป็นสถานที่ถ่ายแฟชั่นบ่อย ๆ เอาไว้จะพาไปนะครับ) งานของคุณวิทย์จะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเสมอ ซึ่งผมก็มักจะเห็นบ่อย ๆ แต่ก็มองเพลินจนอาหารมาเสิร์ฟพอดี

 

 

 

 

แล้วจะพลาดได้อย่างไรครับ ร้านที่รวบรวมสุดยอดฝีมือในแต่ละด้าน

ผมบรรยายเรื่องร้านมาซะมาก ไหนนนท์บอกว่านี่คือตอน กินอะไรดี ซื้อกินดีกว่า ตอนที่ 7 ไง
มา ๆ ไปเรื่องอาหารกันครับ

ถึงเรื่องอาหารก็ต้องกล่าวถึง เชฟพีท ครับ เชฟได้รังสรรค์อาหารต่าง ๆ ที่ไม่รู้ว่าเรียกรวม ๆ ว่าไงดี เอาเป็นว่า คือ อาหารไทยสูตรดั้งเดิม อาหารที่นำวัตถุดิบตามฤดูกาลมาปรุง อาหารฟิวชั่น 

วิธีการเลือกอาหารก็ง่าย ๆ ครับ พนักงานของร้าน (บางทีก็เป็นเจ้าของร้าน เป็นเชฟ) จะทำการยกเมนูขนาดใหญ่มาให้เลือกครับ ใหญ่ขนาดผมว่าผมลุกไปช่วยพี่เขายกจะดีกว่า ดูลำบากแต่น่ารักดี ผมนี่แอบยิ้มเลย

 

 

เมนูที่เขียนไว้ ถ้ามาหลายคนสั่งให้หมดทุกอย่างเลยครับ ถ้าเยอะไปเดี๋ยวเชฟจะวิ่งออกมาห้ามเองครับ ^_^ แต่ผมมั่นใจว่ากินหมด ซึ่งผมจะอธิบายไว้แต่ที่ผมกินวันนั้นนะครับ หากว่าท่านไปแล้วได้กินอย่างอื่น มาเล่าให้ฟังบ้างนะครับ

เริ่มครับ

ข้าวคลุกกะปิดอกไม้ กะปิดีครับบอกเลย สิ่งต่าง ๆ ที่แนมมาไม่ใช่แค่สวยครับ เข้ากันดีมาก ๆ ซึ่งผมเป็นคนโลภอยากกินทุกอย่างในคำเดียว ดังนั้นจับรวมครับ คลุกรวมทุกอย่างครับ มีอะไรจับคลุกหมด แต่อาจจะเขี่ยพริกออกไปบ้าง กลัวเผ็ด ซึ่งในจานมีดอกไม้สวยงามประดับประดามา ผมลองแล้วครับ อร่อยมาก เชฟว่าเป็นผักปลอดสาร ปลอดภัยแน่นอน เพราะปลูกเองนะครับ ซึ่งเชฟคิดว่าอยากจะเปิดร้านขายพืชผักที่ปลูกเองหรือรับพืชผักจากชาวบ้านในละแวกนั้นมาขาย ซึ่งดีมาก ๆ เลยนะครับ ชาวบ้านก็จะมีรายได้เพิ่มขึ้น ส่วนเราเราก็จะได้กินพืชผักสด ๆ ราคาถูก

 

ยำผักกูด ผักกูดคือ ยอดเฟิร์น ครับ ซึ่งเชฟรังสรรค์โดยการใส่ ส้มโอ ลงไปครับ บวกกับ ดอกผักกาด ซึ่งก็คือ ยอดผักกาดกวางตุ้ง ครับ ทางเหนือนิยมนำมา จอ ที่เราจะคุ้น ๆ ในชื่อ ผักกาดจอ นั่นเอง นำทั้งสามมายำรวมกับน้ำยำครบรส รสสัมผัส กรอบหวาน ขื่นนิด ๆ ผสมรสส้มโอ รับรองแย่งกันแน่ครับ (เลยถ่ายรูปไม่ทันครับ ไว้จะขอรูปจากแฟนก่อนแล้วจะส่งให้ใน facebook นะครับ)

 

กุ้งซอสมะขาม จานนี้มาแปลกหน่อยครับ ผมอาจจะชินกับกุ้งทอดซอสมะขามแบบทั่วไป ก็คือนำกุ้งมาทอดราดด้วยซอสมะขาม แต่ของเชฟพีทจะทำน้ำปลาหวานแบบโบราณใส่ ยอดสะเดา หอมเจียว แล้ววางกุ้งขนาดกำลังดีที่ถูกทอดจนสีสวยลงไป ฟินครับ ใครไม่ทานกุ้งมี แซลมอน นะครับ เชฟจะทอดปลาแซลมอนให้หนังกรอบวางลงบนซอสแทนกุ้งครับ

 

แพนงแกะกับข้าวอินเดีย ต่อมาเป็นแพนงครับ ปกติผมไม่ค่อยกินแพนงครับ เหตุเพราะกินบ่อยครับ นอกจากกะเพราแล้ว แพนงหมูเนี่ยแหละ อาหารประจำวันเลย และผมก็กลัวข้าวด้วยครับ คำว่าข้าวอินเดีย จะเสิร์ฟแบบข้าวร่วน ๆ ออกไปทางแข็ง ๆ แต่พอยกมาตกใจเข้าไปอีก มาเป็นขาเลย ผ่านการปรุงมาอย่างดีเนื้อเปื่อยไม่เหนียวและไม่เละ กินคู่กับข้าวที่ชุ่มฉ่ำแนมด้วยลูกเกดเพิ่มความหวานปลาย ๆ สุดยอดมาก ๆ ตัวแพนงก็ทำได้ดีมาก ๆ ขอบอกแบบไม่อาย ผมถึงกับต้องสั่งเส้นสปาเก็ตตี้เปล่ามาคลุกกับน้ำแกงแพนงที่เหลือ

 

 

ข้าวเกรียบเต้าหู้ หลนถั่ว อันนี้ครีเอทมาก อร่อยครับ จบ (5555 คือผมไม่รู้จะอธิบายยังไง มันก็คือเอาข้าวเกรียบที่ทำจากเต้าหู้มาทอด เวลาจะกินก็ราดด้วยหลนถั่วครับ)

 

สปาเก็ตตี้แฮมพริกแห้ง จานนี้เป็นอาหารฝรั่ง ผมเป็นคนชอบแป้งครับ ยิ่งเป็นเส้นนี้ต้องกิน ปรากฏว่าแฮมหมด เชฟเสนอให้เปลี่ยนเป็น ซีฟู้ด แทน โอเค จัดมาเลยครับ รสชาติใช้ได้เลย เส้นที่ถูกต้มมาอย่างดีนั้นถูกซอสซึมเข้าไปแทบจะทุกอณู

 

 

เป็นอันว่า อาหารอร่อย (มาก) ทุกอย่างเลยนะครับ อยากเชิญชวนให้มากินครับ แต่ว่าในช่วงที่ลูกค้าเยอะ ต้องใจเย็นหน่อยครับ อาจจะมีช้าไปบ้าง เดินชมสวน ชมบ้านไปก่อนได้ครับ เวลาที่ผมว่างผมชอบไปสิงสถิตย์อยู่ในร้านประมาณนี้ครับ (เช่นที่ Little Tree) เพื่อน ๆ จะบอกว่าผมชินกับความช้า (ในกรณีคนเยอะ) แล้ว ผมมักจะสั่งอาหารก่อนแล้วเดินเล่นอยู่ในร้าน รับลมเย็น ๆ ชื่นชมธรรมชาติไปเรื่อย ๆ หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปบ้าง หรือถ้าเดินครบแล้วก็จะมานั่งเมาท์แตกกับเพื่อนไป แต่ไม่ต้องห่วงครับ ไม่ได้ช้ามากมายอะไร บางทีอาหารก็มาก่อนผมจะเดินชมร้านเสร็จซะอีก พอช่วงลูกค้าน้อยลง เจ้าของร้านหรือเชฟก็จะเดินออกมาถามระดับความอร่อยของอาหาร หรือถามความพึงพอใจ ชวนคุยกันไปเรื่อย ๆ น่ารักดีนะครับผมว่า เหมือนมากินข้าวบ้านเพื่อนเลย

 

ผมว่าภาพนิ่งไม่ค่อยจุใจ เชิญชมภาพเคลื่อนไหวด้วยนะครับ

 

ขอขอบคุณ
นนท์

สุดท้ายขอฝาก
Facebook: nontdesign
IG: nontdesign
Twitter: nontdesign